Sumarfrí í Kanada 2012: 19. ágúst (sunnudagur)

Við áttum stefnumót við Gwen, Gemmu og Donnu á bílastæðum við Gowlland Tod Provincial Park og löng fjallganga framundan. Gwen og Donna eru að koma sér í gönguform þar sem þær eru að fara í langan túr sem hefst um næstu helgi. Smá stress að finna þann stað sem ákveðið var að hittast á en fyrir rest römbuðum við á hann.

Gwen stýrði gönguninni, arkað var uppá Jocilyn Peak og Holmes Peak sem skv. áætlun átti að taka 6 klst. Fínasta gönguveður í upphafi, rúmlega 20° og skýjað að mestu. Þegar við vorum hálfnuð á fyrsta tindinn mættum við manni sem varaði okkur við skógarmítli (eða tick í munni hérlendra) sem hann sagði vera öllu seinna á ferðinni en vanalega. Við fengum ýmsar sögur um skógarmítla og hvernig best væri að losna við þá næðu þeir að grafa sig í húðina, en hætta er á að maður skilji hluta þeirra eftir reyni maður að kroppa þá af. Pabbi Gwen hafði notað sígarettuglóð og borið upp af gumpnum á þeim og væru þeir þá snöggir að skjóta hausnum út. Við vorum öll hálf hysterísk enda kom á daginn þegar við stoppuð á tindinum að hvert og eitt okkar var að minnsta kosti með einn mítill skríðandi á hálsi eða haus.

Jæja útsýnið fá Jocilyn tindi og Holmes tindi er mjög huggulegt. Maður verður náttúrulega áægilega ánægður loksins þegar færi gefst á útsýni. Saanich fjörðurinn beint fyrir neðan, hæðirnar umhverfis Victoriu í suðri og svo hærri fjöll í norðri. Þegar þarna var komið sögu var maður eiginlega feginn að geta gengið sem mest í skugga trjánna, himininn búinn að hreinsa sig og sólinn að steikja okkur. Á niðurleiðinni var farinn önnur slóð og gengið í gegnum Creepy cops (Gwen sagði að cops þýddu tré) en það er smá svæði með hinum skuggalegasta skógi. Allir komust þó heilir niður en gangan tók þó aðeins lengri tíma en reiknað var með eða 7 klst.