Sumarfrí í Kanada 2012: 18. ágúst (laugardagur)

Byrjuðum daginn snemma þar sem við vildum sjá Dragon BoatFestival við aðalhöfnina. Höfðum fengið þessar fínu leiðbeiningar kvöldið áður hjá nýju vinum okkar hvar best væri að sjá keppnina án þess að vera í aðal kösinni. Á leiðinn niður að höfn rákumst við á skemmtilegan hverfismarkað við Moss streat á skólalóð og næsta umhverfi. Við komum okkur fyrir þar sem bátarnir eru ræstir og fylgdumst með nokkrum umferðum og tókum myndir. Greinilega hörku keppni þar sem laugardagurinn var undirlagður fyrir undanrásir (alls 80 lið) og úrslitin sjálf svo á sunnudeginum. Drekabátar eru langir kanóar með 20 ræðara – 2 á hverri þóftu, 1 á stýri og einn hvetjara sem situr með trommu í stefni. Stefnið sjálft er svo skreytt með drekahöfðum í mismunandi litum. 5 bátar reru í hverri umferð og var heldur betur handagangur í öskjunni þegar ræst var.

Næsta stopp var ferjuhöfnin þar sem við náðum í miðana okkar til Seattle. Svo var hjólað í Kínahverfið og borðað Dim Sum á veitingastaðnum DonMee, sem ku vera sá besti á sínu sviði – amk hér á Vancourver Island. Mikil upplifun þar sem kínakonur röltu um með vagna með mismunandi smáréttum og buðu manni að velja. Stimpluðu svo á miða sem sýndi verð þegar eitthvað varðfyrir valinu af vagninum þeirra. Það voru örlitlir samskiptaörðuleikar þarna þar sem þær töluðu ekki mikla ensku og við nánast enga kínversku. Ein ætlaði að hjóla í Hrafnkel þegar hann potaði með prjóni í einn réttinn á vagninum, við þorðum eiginlega ekki annað en að velja 2 rétti af henni svona til að blíðka hana örlítið. Við vissum því eiginlega ekkert hvað við vorum að velja og borða en ljúffengt var það og eiginlega ódýrasti hádegisverður sem við höfum snætt hér, eða um 3000 íslenskra krónur.

Eftir matinn var Hrafnkell staðráðin í að láta kínakall klippa sig, hann hafði áður sigtað út kínverska rakarastofu í þröngri göngugötu og stormaði nú þangað með Fríðu sína í eftirdragi. Hrafnkell fékk strax lausan stól hjá afar smávöxnum og öldnum Kínverja. Sá talaði enga ensku utan OK. Samskipti þeirra voru því bros, bendingar og OK – kom svona ljómandi fínt klipptur út þráttfyrir að Kínverjinn hafi varla náð upp í hvirfilinn á honum.

Þá var það að koma sér heim og gera okkur klár fyrir garðveisluna hjá fólkinu sem við hittum á veitingastaðnum kvöldið áður. Mættum þar örlítið of seint um kl 18 og húsráðendur og þeirra gestir voru eiginlega búin að afskrifa okkur. Okkur var tekið eins og týnda syninum, boðið uppá dýrindis kræsingar og við spurð spjörunum úr. Úr varð þetta afbragðs kvöld, með góðum mat, víni og félagsskap. Gestgjafarnir heita John (efnafræðingur) og Maggie Owen (listakona). Þarna var líka Elaine sem býr í úthverfi Manchester og er æskuvinkona Johns. Og svo tvenn önnur hjón úr nágrenninu. Annar karlinn var slökkviliðsstjóri í Oak Bay og hinn prestur...en samt ekki prestur... Borðað var útí garði sem Maggie hefur lagt mikla alúð í en þegar skyggja tók færðum við okkur inn í hús. Við hjóluðum svo heim uppúr kl. 22.00.